Sorry

Eerder gepubliceerd op 20-01-2009

Ongewild heb ik afgelopen zaterdag een mevrouw een beetje beledigd. Met mijn handbike haalde ik etenswaren in de binnenstad. Lekker overdekt zodat ik mijn handbike kan stallen als ik de winkel in ga. En ik kan op mijn gemak mijn handschoenen aantrekken voordat ik weer vertrek. De ketting van mijn handbike loopt er de laatste tijd wel eens af. Vooral wanneer ik mijn bike wat heen en weer draai om in een goede wegrij positie te komen. Het kreng is al twee keer gerepareerd maar blijft het doen. Zaterdag gebeurde het midden in het winkelcentrum. Daar zat ik. Tas met boodschappen op schoot en de ketting helemaal klem. Ik prutste met de pedalen heen en weer om de ketting weer vlot te trekken. Dat lukte van geen kant en ik keek om mij heen naar iemand die zijn vingers voor mij smerig wilde maken. De vorige keer waren dat drie jonge meiden waarvan ik er eentje mijn handschoenen leende om haar vingers te sparen. Een hulpvaardige fietser kon het een keer niks schelen dat zijn vingers zwart werden. ‘Wil hij niet starten?’,  vroeg een vrouw die zwaar op haar boodschappenkarretje leunend mijn richting uit kwam. Ik vertelde van mijn ketting maar kon het niet over mijn hart krijgen haar vingers te leen te vragen. Dat wilde ik haar besparen. Een jonge knaap die net voorbij kwam sprak ik aan. Hij prutste wat en snelde daarna met zwarte vingers naar zijn knappe vriendin verderop die hem kwijt was. De mevrouw vertrok mopperend dat vrouwen ook verstand van techniek hebben. Dat weet ik wel. Heel lang geleden had ik eens een vriendin die dingen onder de motorkap van haar auto deed die ik niet snapte. Met haar lange blonde haren en hoge hakken had zij zeker geen technische uitstraling. Maar die mevrouw ook niet. Vooroordeel? Ja, misschien wel. Sorry mevrouw.