Met looptafel vooruit

Ook voor als je een spierziekte hebt zijn er allerlei apparaten die je helpen te staan. Naar aanleiding van het verhaal in dagblad Tubantia over de Struzzo mobiele stavoorziening, zie tussen mijn oude berichten, stuurde Herman Koopman mij deze foto's over zijn Topro Taurus looptafel. Henk heeft een spierziekte en trainde ook op de Lokomat in Nijmegen. Dat hielp hem zover vooruit dat hij nu thuis met deze looptafel vooruit kan.

TopGear in de polder

In maart heb ik met mijn aangepaste VW bus een anti-slip cursus gevolgd op het circuit in Rosmalen. Na een uur theorie en instructie, met de auto de baan op. TopGear in de polder en ik voelde me een beetje de Stig. Maar dan zonder helm. Je leert er niet alleen een heleboel, maar het is ook nog gewoon leuk. Waar kun je anders lekker slippen, raggen en lachen. BMTV uit Hengelo maakte er dit filmpje over.

Wereld

Eerder gepubliceerd 02-12-2008

111 - Wereld

Donker ronkt de twee-en-een-half liter dieselmotor in het vooronder. Met ruim honderdtwintig suizen we in een Volkswagen Transporter over de A1. Meestal op de linkerbaan vanwege het vrachtverkeer. Soms even naar rechts. Tot de volgende rij kolossen opduikt en we weer naar links moeten om de eigen snelheid vast te houden. Ik zit zelf achter het stuur. Sinds mijn rijles afgelopen zomer weer de eerste keer dat ik zelfstandig rij. Dat voelt goed. Heel erg goed. En na een kwartiertje ook al weer heel vertrouwd. Ook mijn passagiere die ik voor de zekerheid mee gevraagd heb, vind het heel goed gaan. Ik zwier door het verkeer alsof er de afgelopen jaren niks gebeurd is. Alleen rusten mijn benen nu stil voor de bestuurdersstoel. Gas geven en remmen doe ik met mijn linkerhand via een ingenieus systeem. En ik kom de bus binnen via de achterdeuren met een lift. Ik rij naar voren en schuif dan over op de bestuurdersstoel. Een lekker hoge zit vanwege de bus waardoor ik ver vooruit kan kijken. Dat vind ik eigenlijk erg prettig. Ik kom terug van het specialistische bedrijf achter Utrecht dat mijn bus heeft aangepast. Het was al een aangepaste auto met precies die voorzieningen die ik nodig heb. Alleen gebruikte de vorige eigenaresse die met haar rechterhand. Voor mij is het systeem nu omgezet naar links. En verder nog wat kleine zaken om de bediening en de zit achter het stuur voor mij geschikt te maken. Ik kan weer zelf rijden en dat betekent veel voor mijn gevoel van vrijheid  en onafhankelijkheid. Nadat ik thuiskwam gaf mijn handbike mij een soortgelijk gevoel. Daarmee kan ik in mijn rolstoel opschieten en zelf ergens komen. Nu kan ik met mijn bus grotere afstanden afleggen. Misschien wel op vakantie gaan. Ik krijg weer het gevoel dat de wereld voor mij open ligt.

Videodagboek op mijn YouTube kanaal

BMTV uit Hengelo volgt mij regelmatig met de camera. Vorig jaar werd dit videodagboek op tv uitgezonden in het programma Onze Wereld. De afleveringen zijn nu ook te zien op mijn YouTube kanaal: Jan Beerling @ YouTube.

Reageren kan via 'reacties' of per e-mail.

Toos staat in de golfcar

'Natuurlijk heb ik geen golf handicap meer, maar ik ben in ieder geval in beweging,' dat schrijft Toos de Leeuw uit Delden naar aanleiding van het verhaal over de Struzzo stavoorziening in de Tubantia. Het verhaal leverde veel reacties op. Toos de Leeuw heeft ook een dwarslaesie en revalideerde tegelijkertijd met mij in het Enschedese Roessingh. Zij stuurde een foto mee van haar golfcar. Die heeft ze nu twee jaar. Wekelijks volgt ze een uur lang les en vindt het erg leuk. Zo zijn er toch allerlei voorzieningen waarmee mensen met een dwarslaesie op de één of andere manier kunnen staan. Reageren? Dat kan via 'reacties' of stuur een  e-mail.

Ik 'stond' in de krant

'Stond u niet in de krant?' zo sprak een vrouw mij in de supermarkt aan. Inderdaad stond ik afgelopen vrijdag letterlijk in de krant. Dagblad Tubantia heeft mij geïnterviewd over mijn ervaringen met de Struzzo mobiele statafel die ik op proef thuis had en mijn naderende trainingen op de Lokomat bij de St. Maartenskliniek in Nijmegen. Tubantia had er een grote foto bij geplaatst waarop ik stond in de Sruzzo stavoorziening. Ik 'stond' dus letterlijk in de krant. De kop was even wennen: 'In de voetsporen van Superman.' Oeps, ik heb o.a. het boek van Christopher Reeve gelezen en dan voel ik me bij die man toch echt heel klein. Het hele verhaal van Tubantia is op blz. 12 en 13 te lezen via deze link.

Staan in het stacafe

Column - In Duitsland weten ze hoe het hoort. Daar heb je echte stacafe’s. Ein Stehcafe, heet dat op mooi Duits. Iedereen staat daar. En iedereen staat aan statafels. Een kop koffie of een grote pul Duits bier. Staan zul je, tot je er bij neervalt. In de revalitaria stond ik twee keer per week in de statafel. Want regelmatig staan is goed, wanneer je een dwarslaesie hebt. Mijn botten moeten een keer weer doen waar ze voor gemaakt zijn: namelijk stevigheid geven. Mijn hart moet weer flink tekeer gaan om mijn bloed ook weer in mijn benen tegen de zwaartekracht in te pompen. Tevens is staan goed voor mijn ingewanden want als je veel zit komt dat allemaal toch een beetje in de verdrukking. Staan haalt de knoop er dan weer uit, zeg maar. F. de assistent fysiotherapeut die mij in de statafel hielp, maakte er meestal een klein feestje van. ‘Koffie?’ vroeg hij wanneer ik weer rechtop stond. Dat was vaak met iemand samen in de andere statafel en dat werd altijd gezellig. F. is ook nog muzikant. Soms nam hij zijn gitaar mee en speelde een deuntje. Als er iemand lol in zijn werk had, dan was het F. wel. En wij met hem mee. Ik keek er altijd naar uit. Maar met mijn wielstoel naar een Stehcafe is toch anders. Vanuit mijn bevoorrechte positie heb ik wel het mooiste uitzicht op de dames, maar ik zie dat toch liever vanuit ooghoogte. En mijn bier staat te hoog in een Stehcafe. Maar in Brussel ontdekte ik het ideale stacafe. ‘L’ Homo Erectus’ heet het. Oftewel: ‘de rechtop gaande mens’ in goed Nederlands. Mensen gaan daar weer lopen! Kijk maar naar het plaatje op de ruit. Eén klant heeft zelfs zijn rolstoel niet meer nodig. Hij staat nu weer rechtop en drinkt zijn bier tot hij er bij omvalt.

Zie mij weer zitten

Helaas is de Struzzo weer opgehaald. Nu moet ik weer een tijdje zitten. De testperiode is veel te vlug voorbij en ik heb de instructeurs van LevareCura verteld wat ik er van vind. Enkele punten voor verbetering en aanpassen aan mijn situatie. Zoals iets meer zijwaartse steun als ik rechtop sta. Maar dat kan allemaal. Ik heb iedere dag gestaan, heb zelfs een beetje spierpijn in mijn buikspieren nu. Ben er mijn hele huis mee doorgeweest. En afgelopen vrijdag heb ik een fotosessie georganiseerd in mijn fotostudio. Voor het eerst weer staand foto's gemaakt! Dat was lang geleden. Ik had zelf een geïmproviseerde aanpassing gemaakt waardoor ik op de juiste hoogte mijn camera kon ondersteunen. Gewoon een extra plankje met tape vastgemaakt. De instructeurs waren zeer geïnteresseerd. Een fotograaf en journalist van Dagblad Tubantia zijn geweest en gaan er aandacht aan besteden.