De Dodge Challenger uit Vanishing Point
Autofilm bij uitstek is de cultklassieker Vanishing Point van regisseur Richard Sarafian uit 1971. Held is Kowalski, gespeeld door Barry Newman, die met een Dodge Challenger supercharcher van Denver naar San Fransisco rijdt. Kowalski is gedecoreerd Viëtnamveteraan die nu de kost verdient door auto’s voor anderen te vervoeren. Hij leeft zo´n beetje op speed en wil alleen maar rijden om te vergeten. De hele film is bijna één lange autorit en staat voor het vooral Amerikaanse vrijheidsgevoel dat een auto geeft. Kowalski rijdt en de rest van de wereld jaagt hem. De politie in allerlei staten zit achter hem aan en soms wordt hij lastig gevallen door een mafkees die zich met hem en zijn auto wil meten. In Europa zou je zo´n film niet kunnen maken denk ik. Veel te vol. Veel te weinig ruimte en teveel auto´s voor de ellenlange, superspannende achtervolgingen. Toch is voor ons de auto ook symbool voor vrijheid. Voor mij in ieder geval wel. Ondanks de file´s. Ik bepaal dan zelf waar ik in de file ga staan. Voor een autorit hoef ik niet naar een station. Ik stap voor mijn deur in. En met vakanties hield ik lange trektochten door Europa. Tent en alle spullen achter in. Ik reed altijd grote stations die ook nog snel konden. En ik hield er van. Lekker lang dwalen over al die wegen. Rijden vond ik leuk en vind ik nog steeds erg leuk. Mijn rijproef heb ik in 2008 al gedaan. Met bepaalde aanpassingen mag ik autorijden. En ik heb een auto. Een tweedehandsje met aanpassingen. Een bus met lift. Kan ik met rolstoel achter binnenrijden. Daar schuif ik over op de bestuurdersstoel en weg. In een auto zie ik er niet uit als gehandicapt. Achter een autostuur zijn we allemaal gelijk. Dan zijn we allemaal bestuurder.
