Mooi zijn de witte wolken die ik vanuit mijn tuin over zie komen. Het is prachtig weer en vanuit mijn keukenraam zie ik fraaie wolken. Ik ga naar buiten want als wolkenliefhebber wil ik daar van genieten. In de hogere luchtlagen drijven van die grote statige ‘bloemkoolwolken’ die het altijd goed doen op foto’s. Vooral op zwart/ wit foto’s. Ik kijk omhoog en zie wat lager een grote grijze flard wolk bewegen. Iets sneller schuift hij onder zijn grote witte broeder door. Blijkbaar staat in de lagere luchtlaag meer wind. Hier kan ik me uren mee vermaken en ik vind het jammer dat ik zo laag woon. Het liefst woon ik op flinke hoogte in een Penthouse. Als het even kan ook nog met een ruime studio. Kan ik de wereld van bovenaf gade slaan en genieten van de horizon. Van de wolken die ik dan voorbij zie schuiven. Lekker met een kop koffie op mijn dakterras of ’s avonds met een wijntje of een glas Belgisch bier. Jaren geleden woonde ik wat hoger. Niet zo heel hoog maar in verhouding tot mijn woonomgeving net hoog genoeg. Ik keek uit over een deel van de bebouwing. Maar het mooiste was de grote glazen fabriekshal waar ik van een afstandje op uit keek. De hal rees in zijn omgeving omhoog. Van vaag groen glas waren de zijkanten waar de zon in de zomer achter onder ging. Vanuit mijn keukenraam kon ik dat het beste zien. Door de zakkende zon lichtte het glas helder groen op en kreeg de kleur van zeewater. Onder het koken stond ik dan hele tijden mijmerend naar buiten te kijken. Soms ten koste van het eten. Ik stelde me voor dat het gebouw boordevol zeewater zat. Nog even wachten en dan barst het open. Dan komt al dat water naar buiten in één grote golf.
