Lekker Lopen

Column - ‘Probeer je voet actief op te tillen en naar voren te zwaaien,’ krijg ik te horen. Ik loop en het klamme zweet breekt mij uit. Mijn rechterbeen gaat naar voren, mijn voet raakt de loopband en ik maak een pas naar voren. Mijn linkerbeen volgt, dan weer rechts, dan weer links, dan weer rechts. Voor het eerst in vier jaar loop ik weer de benen uit mijn lijf. Ik loop niet helemaal zelf want ik sta namelijk in de Lokomat. Een ingenieus trainingsapparaat om weer te leren lopen. Hij komt uit Zwitserland en er staan er sinds dit jaar drie van in Nederland. Die ‘van mij’ staat bij de St. Maartenskliniek in Nijmegen. Twee keer per week train ik daar nu. En dat zes weken lang. Begin dit jaar vroeg ik informatie op en tijdens de hittegolf in juni had ik een onderzoek en intakegesprek. Ik mocht komen, was de conclusie. Niemand kan van te voren zeggen wat de training mij zal brengen. Van wat staan en therapeutisch kleine stukjes lopen tot helemaal niks. Het kan allemaal. Erg spannend dus hoe ik er over een paar weken bij zit. Het is nogal een opgave en ik hoef het niet te doen. Dus waarom zou ik. Maar als ik het nu niet probeer dan hoeft het later echt niet meer. Christopher Reeve (Superman) zei in zijn boek al dat mensen met een dwarslaesie zo snel mogelijk weer in beweging moeten komen. De functie van het lopen zit vooral in het vegetatieve geheugen. Dat gaat bijna automatisch. Nu moet ik er al veel meer over nadenken. En dat is moeilijker. Daarbij moet ik nu ook ontdekken welke spieren ik wel of niet kan aansturen. Ik merk wel dat er nu van alles gebeurt in mijn lichaam. Over een paar weken weet ik meer. En in tussentijd blijf ik lekker zweten en lekker lopen.