Zit!

Zo´n acht weken ben ik nu al bezig om een voor mijn rug geschikte rolstoelleuning te vinden. Op dit moment heb ik de Tarta rugleuning in mijn stoel en ik moet zeggen: hij begint nu lekker te zitten. Ik ben de spierpijnen van de nieuwe zithouding voorbij. Verschillende keren is de leuning bijgesteld en langzamerhand vond ik mijn zit. Als een soort externe ruggengraat houdt deze rugleuning van Italiaanse afkomst, mijn bovenlichaam overeind. Steunt mij waar het moet en laat mij bewegen waar het kan. Ik ben tevreden. Vooral ook omdat dit geen eindstand is waarin ik moet blijven zitten. De leuning kan bijna eindeloos worden bijgesteld en worden aangepast. Verandert mijn zithouding, dan kan mijn Tarta mee veranderen. Afgelopen donderdag merkte ik nog even wat deze wonderlijke leuning kan. Auw! Ik had een consult bij een zeer deskundige ergotherapeute in de revalitaria. Zelf vond ik dat ik heel redelijk zat. Al heel anders en mooier rechtop dan in mijn oude zit. Maar dat kon nog beter, volgens de ergotherapeute. Samen met de leverancier werd de stoel bijgesteld en bijgesteld. En, eerlijk is eerlijk, sinds mijn dwarslaesie had ik nog nooit zo mooi in mijn stoel gezeten. Goed voor mijn lichaam en het oog wil ook wat. Met zo'n houding scoor je tenminste nog een beetje. Maar, oei, ai, auw! Deze houding gaat niet vanzelf. De rugleuning steunt goed maar mijn lichaam kan deze extreme overgang niet aan. 'Probeer het even,' werd gezegd. Thuis voelde ik de krachten die er op mijn lichaam werden uitgeoefend. Ook de volgende dag voelde het nog heftig aan. Dit gaat weer een tijd duren, wist ik. Maar wil ik dit? En wil ik dit nú? Mijn zit was door de Tarta al sterk verbeterd, vergeleken met mijn oude situatie. En daar moest ik ook al aan wennen met veel spierpijn. Eigenlijk wil ik nu even een tijdje gewoon lekker zitten. Die dag belde ik de leverancier die langskwam om de stoel weer terug te zetten in de situatie van voor de laatste verstelling. Ik weet inmiddels wat deze ingenieuze leuning kan. Maar nu even rust. Gewoon kunnen zitten en mijn dingen doen. Later wil ik wel verder gaan om te werken aan een nog betere zit. Zitten is volgens Rietveld dan wel een werkwoord. Maar ik heb hier de afgelopen weken al hard aan gewerkt. Nu even niet werken maar zitten zonder zorgen. Ik geef mijzelf het bevel: 'zit!'