© Foto Jan Beerling
Column - Ineens ben ik weer daar. Daar, boven aan die trap. Die trap
waar ik af zou vallen. Plotseling is het weer 17 augustus 2006. Midden in de
nacht. Het moet een uurtje of twee zijn en ik moet dringend plassen. Dat moest
ik bijna iedere nacht wel een keer. Mijn lichaam maakt me dan wakker en bijna op
de automatische piloot ga ik mijn bed uit, de trap af naar de wc beneden en dan
weer terug, de trap op en mijn bed weer in. Gewoon lekker verder slapen. Om
niet té wakker te worden doe ik alleen het bedlampje aan. De rest van de
vertrouwde weg vind ik bijna blindelings, geholpen door schemerlicht van het
lampje en het licht van straatlantaarns dat hier en daar naar binnen sijpelt
door spleten in de gesloten luxaflex. Zo ver kom ik die nacht niet. Ik stap boven
aan de trap mis en ik val. De rest is geschiedenis. Maar zeker niet vergeten.
Ik heb een medewerkster op bezoek van de thuiszorgorganisatie waar ik af en toe
mee van doen heb. Er bleek nooit een complete anamnese van mijn situatie te
zijn gemaakt. 'Een dwarslaesie, hoe is die precies ontstaan? Tja, moest ik toch
alles weer even langs laten komen. De trap, de val en het zo'n negen uur lang
klem liggen. Mezelf niet kunnen bevrijden. Ik legde uit hoe ik klem lag.
Opgerold in een hoek daar waar de trap een bocht maakt. Mijn hoofd werd
voorover gedrukt met mijn kin op de borst. Mijn benen ophoog langs de
binnenkant van de trap. En tegen de kruk van de deur naar de kamer. Die was
dicht. Mijn linkerarm lag onder mijn lichaam. die kreeg ik niet vrij. Alleen
met mijn rechterarm kon ik iets. Kon ik bij de deur komen en net bij de kruk. Maar
ik kreeg mijn benen niet opzij zodat ik er goed bij kon. Ik had het complete
verhaal al lang niet meer verteld. En toen, midden in het gesprek, kwam het. De
twijfel sloeg plotseling bij mij toe. Had ik wel genoeg gedaan om mezelf uit
die benarde situatie te bevrijden, zo vroeg ik me af. De thuiszorgmedewerkster hoorde
mijn plotselinge twijfel. 'Zal toch zeker wel', zei ze. 'Zeker', beaamde ik. 'Ik had ook behoorlijke pijn en
je wilt echt wel uit zo'n situatie'. We
rondden ons gesprek af maar de twijfel bleef nog even zitten. Die nacht heb ik er
slecht van geslapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten