Column - Ik loop weer in de Lokomat en het voelt meteen heel vertrouwd. Toch is het nu al weer bijna vier maanden geleden dat ik twee keer per week trainde op deze super looptrainer bij de Maartenskliniek in Nijmegen. Opnieuw mag ik me weer een cyclus van twaalf sessies door deze machtige machine beet laten pakken en op de loopband laten begeleiden. Mijn benen bewegen en na korte tijd niet alleen door de machine. Er zit nog veel in mijn lichaam en in mijn geest van de eerste training. Mijn nieuwe serie looptrainingen begint met testen en meten. Spannend! Hoeveel zou ik na bijna vier maanden nog over hebben gehouden van mijn in de eerste trainingen opgebouwde en toegenomen kracht. Wel heb ik sindsdien thuis oefeningen gedaan die de begeleidende therapeut mij aanbeval. Na afloop van de test kijkt hij tevreden. De kracht waarmee ik vandaag begin is zo goed als gelijk aan die waarmee ik in november stopte. Mijn startniveau nu is dus een stuk hoger dan toen ik vorig jaar voor het eerst in de Lokomat ging. Hoe zal het straks na twaalf keer zijn? De tijd zal het me leren. Intussen loop ik stug door. Ik kijk op de beeldschermen naar de resultaten van mijn inspanning en in de spiegel tegenover mij. Hé, daar loop ik. Achter en om mij heen King Kong die mij in zijn knuist vast houdt. Een aangenaam en veilig gevoel. Met zo’n maatje wil ik de kroeg wel in om weer eens staand aan de tap een biertje te bestellen. In de spiegel lijk ik ook wel een beetje op een Borg uit Star Trek. Een ras van cyborgs; half mens en half machine. Ik kijk alleen een stuk vrolijker. Borgs lijken nooit plezier te hebben. Dit lopen in de stad van de Vierdaagse voelt goed. En ik ga voor de gladiolen. Zeker weten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten