© Foto Jan Beerling
Deze column van mij publiceerde uitgeverij Wegener eerder in haar huis-aan-huisbladen. Kwam hem weer tegen en moest lachen.
Column - Ik zag een vreemd uitziend aapje. Grote ogen, mond open. Het
beestje was duidelijk bang. Mannen en vrouwen in witte jassen er om heen. Maar
iets was niet in orde. Het hoofd van het arme beestje zat niet op zijn eigen
lichaam, hoorde ik de wetenschapper zeggen. Het was op tv en ik kwam er tijdens
het zappen langs. Trots vertelde de onderzoeker dat het hem gelukt was het
hoofd van een aapje los te schroeven en op een ander lichaam vast te knopen.
Hij had niet alles vastgemaakt, vertelde hij nog. Want dat was voor dit
onderzoek niet nodig. Daarom was het te veel werk. Zijn doel was alleen maar aan
te tonen dat het mogelijk is. Straks kan het ook bij mensen en dan knoopt hij
wel alles weer aan elkaar. Eerst was ik verbijsterd. Afschuwelijk vond ik het.
Maar ik zag ook de mogelijkheden. Medici transplanteren al allerlei losse
onderdelen en het hoofd is ook een los onderdeel. Vingers en zelfs een hand
kunnen ze er tegenwoordig al weer aan zetten. Borsten worden vergroot en via
spammail krijg je voortdurend aanbiedingen voor penisvergrotende middelen. Dus
waarom niet meteen je complete lichaam vervangen voor iets dat je beter bevalt.
Sekseveranderende operaties zijn niet meer nodig. Gewoon het hoofd meteen op
een vrouwen-, dan wel mannenlichaam plakken en de rest gaat vanzelf. Ik zelf zou
een lichaam uitzoeken dat nog een beetje redelijk kan lopen. Het lichaam van
een sporter hoef ik niet. Dat moet je ook bijhouden en dat is erg vermoeiend. Liever
een doorsnee lichaam dat niet te veel onderhoud vraagt. Dat met een beetje
beweging op zijn tijd tevreden is. Zal eens beginnen met om mij heen te kijken
naar een geschikte kandidaat. Want je weet maar nooit. Wanneer het zo ver is
wil ik toch wel een geschikte donor achter de hand hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten